:-)

(داره تو کشو میزتحریرِ من سرک می‌کشه):

+مامان! چـطور جـرات کردی اینهمه خودکارِ رنگی رو از من قایم کنی؟

:-)

+من یه پســر نابــغه‌م!

:-)

(با شوق و ذوق بهش می‌گم):

-می‌دونستی امروز تولد منه؟

+جـدی؟ پس هدیه‌ی من فراموش نشه!!!

- :-|

مخـــترع تلفن!!!

+الکـــساندر کــَلَم‌بــــه!!!

:-)

( زنگِ در رو می‌زنن. می‌ره پشتِ در و در حالی که سعی می‌کنه کلید رو تو قفل بچرخونه و در رو وا کنه می‌گه):

+امــون بده!

:-)

+مامان کجـا؟

-دفتر روزنامه!

+منم بیام؟

-نه. نمی‌شه بچه برد. اونجا فقط خانوما و آقاها هستن.

+مگه خودت همیشه نمی‌گی من دیگه آقـا شدم؟

- :-|

:-)

+مامان برام یه خطِ صاف می‌کشی؟ خط‌های من همه‌شون پیـج‌کـوله می‌شن! (کج و کـوله!)

:-)

+مامان یه سرگرمی به من نمی‌دی اینهمه ول‌چـرخون نباشم؟ (بیـکار!)

مهربونِ من!

پرده‌های اتاق خواب رو کشیدم و چراغش رو خاموش کردم و تو تاریکی دراز کشیدم که متوجه می‌شم پاورچین‌پاورچین اومده تو اتاق و داره کشوی کمد رو دنبالِ یه چیزی می‌گرده. بدونِ این‌که چشامو باز کنم بهش می‌گم: اگه می‌خوای چراغ رو روشن کن تا بتونی ببینی.

می‌گه: آخه چشات ضعیف می‌شه! (اذیت می‌شه!)

:-)

+دلـم یه کُــــرّه اسب می‌خواد...!