یادم بمونه...

جمعه‌ی قبل، نمایشگاه نقاشی‌های علیِ عزیزم برگزار شد؛

نقاشی‌هایی که در طولِ یک سالِ اخیر کشیده بود و با مقواهای رنگی‌رنگی، پاسپارتو شده بود. 

یه جمعِ گرم و صمیمی از دوستانمون و بازدیدکننده‌های کنجکاو و بچه‌های هم‌سن و سال خودش؛ علی هم کلی هدیه‌های خوب گرفت.

بساط گپ و گفت و شیرینی و نسکافه و موزیک هم به راه بود.

روز شلوغی بود. کلی بدو بدو داشت. کلی با همه حرف زدم و توضیح دادم و پذیرایی و مدیریت کردم. شب که برمی‌گشتیم جسمم خیلی خسته بود ولی روحــــــــــم از شادی بال‌بال می‌زد...