چند وقتی که نبودیم...

سلام به دوستای خوبم.

به خاطر عدم دسترسی به نت و گرفتاری‌های معمولِ زندگی، مدتی ازین وبلاگ دور بودم.

مثلا یکی از مسایلی که این روزها به لحاظ جسمی و روحی، سخت مشغولم کرده،

پروسه‌ی جدا خواباندنِ علی در اتاق و تخت خودشه

که از هفته‌ی قبل شروعش کردم و حسابی پر زحمت و وقت‌گیره...

علی در تمامِ این روزها، قد کشیده و بزرگ‌ و باهوش و شیرین‌زیون‌تر شده.

گاهی حرفایی می‌زنه و کارایی می‌کنه که نفسم بند می‌ره از دوس داشتنش...

بگذریم. حالا هستم. :-)